Verbum

запрыго́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго (што) (уст).

Зрабіць прыгонным, закабаліць.

|| незак. запрыго́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. запрыго́ньванне, -я, н.

запрыме́ціць, -е́чу, -е́ціш, -е́ціць; -е́чаны; зак., каго-што (разм.).

Заўважыць, прымеціць.

З. знаёмага ў натоўпе.

запрыхо́даваць гл. прыходаваць.

запрэ́гчы, -прагу́, -пражэ́ш, -пражэ́; -пражо́м, -пражаце́, -прагу́ць; -ро́г, -рэ́гла; -ражы́; -рэ́жаны; зак., каго-што.

1. Вупражжу злучыць з павозкай для цягі.

З. каня ў калёсы.

2. перан. Нагрузіць цяжкай работай (разм.).

|| незак. запрага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. запрэ́гчыся, -рагу́ся, -ражэ́шся, -ражэ́цца; -ражо́мся, -ражаце́ся, -рагу́цца; -ро́гся, -рэ́глася; -ражы́ся (разм.).

З. ў работу (перан.: узяцца за цяжкую працяглую працу); незак. запрага́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

запрэ́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. Некалькі коней, сабак, аленяў і пад., запрэжаных у адну вупраж.

З. сабак.

У адной запрэжцы (таксама перан.: у пастаянных і цесных рабочых адносінах; разм.).

2. Вупраж, збруя.

◊

Хадзіць у запрэжцы — рабіць адну пэўную работу.

запу́дрыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Пакрыць пудрай (каб зрабіць што-н. незаўважным).

З. вяснушкі.

|| незак. запу́дрываць, -аю, -аеш, -ае.

запужа́ны, -ая, -ае.

Палахлівы ад частых пагроз.

Запужанае кацяня.

З. выгляд.

|| наз. запу́жанасць, -і, ж.

запужа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго (што).

Частымі пагрозамі зрабіць палахлівым.

З. дзіця.

|| незак. запу́жваць, -аю, -аеш, -ае.

запунсаве́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. Зрабіцца пунсовым.

Шчокі ў дзяўчыны запунсавелі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вылучыцца сваім пунсовым колерам, паказацца (пра што-н. пунсовае).

У траве запунсавелі суніцы.

запустава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ту́е; зак.

1. Прыйсці ў стан заняпаду.

2. Абязлюдзець, апусцець (пра жыллё).

Запуставала вёска.