Verbum

захо́ўны, -ая, -ае (афіц.).

Які гарантуе цэласнасць, захаванасць чаго-н.

Захоўная распіска.

|| наз. захо́ўнасць, -і, ж.

захра́снуць, -ну, -неш, -не; захра́с, -сла; -ні; зак. (разм.).

1. Забіцца, закупорыцца чым-н.

Ракавіна захрасла.

2. Засесці дзе-н., у чым-н.

Костка захрасла ў горле.

захрыбе́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Дармаед, чалавек, які жыве чужой працай.

|| ж. захрыбе́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. захрыбе́тніцкі, -ая, -ае.

заху́тацца гл. хутаць.

заху́таць гл. хутаць.

зацалава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак., каго (што) (разм.).

Пакрыць мноствам пацалункаў.

З. дзіця.

|| незак. зацало́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

зацве́рдзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што.

Канчаткова ўстанавіць, прыняць, афіцыйна аформіць.

З. праект.

З. на пасаду дырэктара.

|| незак. зацвярджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. зацвярджэ́нне, -я, н.

зацві́лы, -ая, -ае.

Які пакрыўся цвіллю, заплеснелы.

З. хлеб.

|| наз. зацві́ласць, -і, ж.

зацвісці́, -віту́, -віце́ш, -віце́; -віцём, -віцяце́, -віту́ць; -віў, -віла́, -ло́; зак.

Пачаць цвісці.

Зацвілі ружы.

|| незак. зацвіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

зацвярдзе́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў цвёрдым.

Зацвярдзелая зямля.

2. Пра зычныя гукі: які вымаўляецца заўсёды цвёрда (беларускія гукі «дж», «ж», «р», «ц», «ч», «ш»).

Зацвярдзелыя зычныя.