Verbum

зату́заць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго.

Тузаючы, замучыць, замарыць.

З. каня.

З. хлопца.

затулі́цца, -улю́ся, -у́лішся, -у́ліцца; зак. (разм.).

Засланіць сябе чым-н. ад чаго-н. або захінуцца ў што-н., схавацца за каго-, што-н., куды-н.

З. ад ветру.

З. ў плашч.

Хлопчык затуліўся за маці.

|| незак. зату́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

затулі́ць, -улю́, -у́ліш, -у́ліць; -у́лены; зак., каго-што.

Закрыць, засланіць чым-н. або схаваць, захінуць у што-н.

З. твар у каўнер.

|| незак. зату́льваць, -аю, -аеш, -ае.

затума́ніцца гл. туманіцца.

затума́ніць гл. туманіць.

зату́паць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. Пачаць тупаць.

З. нагамі.

2. Захадзіць.

Хутка затупаў па хаце.

3. Зайсці, дабрацца куды-н. (разм.).

За дзень не спяшаючыся затупаеш у горад.

затупі́цца гл. тупіцца.

затупі́ць гл. тупіць.

зату́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; зату́х, -хла; зак.

1. Перастаць гарэць, патухнуць.

Агонь затух.

Спрэчкі затухлі (перан.: спыніліся).

2. Слабеючы, перастаць вагацца, заціхнуць, спыніцца.

Ваганні глебы затухлі.

|| незак. затуха́ць, -а́е.

затушава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; -шава́ны; зак., што.

1. гл. тушаваць.

2. перан. Зрабіць менш выразным, прыметным, згладзіць.

З. супярэчнасці.

|| незак. затушо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.