Verbum

недаўмява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Знаходзіцца ў недаўменні; выказваць, выяўляць недаўменне.

недахо́п, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Памылка, хіба; недасканаласць чаго-н.; адмоўная рыса ў каго-н.

Выявіць недахопы ў рабоце.

2. Адсутнасць неабходнай колькасці каго-, чаго-н.; патрэба ў кім-, чым-н.

Н. урачоў.

Н. будаўнічых матэрыялаў.

недаяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Есці недастаткова; дрэнна харчавацца.

|| наз. недаяда́нне, -я, н.

не́дзе, прысл.

1. У нейкім, дакладна невядомым месцы; дзесьці.

Н. пачуўся стрэл.

2. з інф. Няма месца (дзе можна было б што-н. зрабіць, размясціцца і пад.).

Схавацца н.

3. з інф. Неадкуль (што-н. узяць, атрымаць і пад.).

Н. было напіцца.

4. Невядома куды, кудысьці.

Сысці н. з дому.

5. Ужыв. ў выпадках, калі дакладна не вызначаецца час дзеяння.

Прыехалі н. к вечару.

недзялі́мы, -ая, -ае.

1. Які не паддаецца падзелу, цэласны.

Н. фонд.

2. Які не дзеліцца без астатку.

Н. лік.

|| наз. недзялі́масць, -і, ж.

недурны́, -а́я, -о́е.

Даволі разумны.

нежада́нне, -я, н.

Адсутнасць жадання; ухіленне ад чаго-н.

Н. адпраўляцца ў паход.

нежада́ны, -ая, -ае.

1. Непадыходзячы, такі, які не апраўдвае спадзяванняў.

Нежаданая кандыдатура.

2. Непрыемны, шкодны.

Хвароба выклікала нежаданыя ўскладненні.

|| наз. нежада́насць, -і, ж.

нежывы́, -а́я, -о́е.

1. Пазбаўлены адзнак жыцця, мёртвы.

2. Які не адносіцца да жывёльнага ці расліннага свету; неарганічны.

Нежывая прырода.

3. перан. Вялы, пазбаўлены жыццёвых сіл, энергіі.

Н. погляд.

4. перан. Цьмяны, бледны (пра святло, колер і пад.).

Нежывое святло.

нежылы́, -а́я, -о́е.

Такі, у якім не жывуць, не прыстасаваны для жылля.

Нежылыя пакоі.