Verbum

засто́й, -ю, м.

1. Спыненне, затрымка ў руху, функцыянаванні чаго-н.

З. крыві ў лёгкіх.

З. у правах.

Плацяжы знаходзяцца ў застоі.

2. Час пасіўнага, вялага стану грамадскага жыцця, думкі.

З. эканомікі.

З. у духоўным развіцці.

|| прым. засто́йны, -ая, -ае.

Застойная вада.

З. перыяд.

засто́лле, -я, н.

Святочны стол з пачастункам, месца за сталом, а таксама ўсе тыя, што сядзяць за сталом.

Поўнае з. гасцей.

Гамоніць з.

засто́льны, -ая, -ае.

Які адбываецца за сталом (у час абеду, банкету і пад.).

З. тост.

Застольная песня.

засто́парыцца гл. стопарыцца.

засто́парыць гл. стопарыць.

застракаце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ці́ць; зак.

Пачаць стракацець.

На паляне застракацелі кветкі.

застрамі́ць, -рамлю́, -рэ́міш, -рэ́міць; -рэ́млены; зак., што.

Увагнаць стрэмку ў што-н.

З. нагу.

|| незак. застрэ́мліваць, -аю, -аеш, -ае.

застрахава́цца гл. страхавацца.

застрахава́ць гл. страхаваць.

застрачы́ць¹, -рачу́, -ро́чыш, -ро́чыць; -ро́чаны; зак., што.

Зашыць строчкай на швейнай машыне.

З. складку.

|| незак. застро́чваць, -аю, -аеш, -ае.