Verbum

сіню́ха, -і, ДМ -ню́се, ж.

Тое, што і сінюшнасць.

сіню́шнасць, -і, ж.

Сіняватая афарбоўка скуры пры некаторых захворваннях.

|| прым. сіню́шны, -ая, -ае.

сінява́, -ы́, ж.

Сіні колер, сіняя прастора.

С. возера.

Тканіна з сінявой.

С. неба.

сіня́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Пасінелы кровападцёк на целе як след ад удару і пад.

С. на назе.

сіп¹, -у, м.

Тое, што і сіпата.

Прастудны с.

сіп², -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйная драпежная птушка атрада сокалападобных з бурым апярэннем і белым пухам на галаве і шыі.

сіпава́ты, -ая, -ае.

Крыху сіпаты.

С. голас.

|| наз. сіпава́тасць, -і, ж.

сіпата́, -ы́, ДМ -паце́, ж.

1. гл. сіпаты.

2. Адчуванне сухасці ў горле, што перашкаджае яснасці, выразнасці маўлення.

Пець да сіпаты.

сіпа́ты, -ая, -ае.

Які страціў чысціню і гучнасць (пра голас, гукі і пад.).

С. голас.

С. чалавек (з прыглушаным хрыплым голасам).

|| наз. сіпа́тасць, -і, ж.

сіпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Гаварыць сіпатым голасам.