Verbum

кампараты́ў, -ты́ва, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м. (спец.).

Граматычная катэгорыя прыметніка і прыслоўя, якая абазначае большую ступень праяўлення прыметы ў параўнанні з той жа прыметай, названай у звычайнай ступені (напр., лепшы, лепш, цяплейшы, цяплей).

кампастава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Ператварыць (ператвараць) у кампост.

|| зак. закампастава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. кампастава́нне, -я, н.

кампасці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., што.

Прабіваць пры дапамозе кампосцера.

К. білет.

|| зак. пракампасці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны і закампасці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

|| наз. кампасці́раванне, -я, н.

кампе́ндыум, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Сціслы выклад асноўных палажэнняў якой-н. навукі, даследавання і пад.

кампенсава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак. і незак., каго-што.

1. Аплаціць (аплачваць), пакрыць (пакрываць) выдаткі, страты, чужую працу і інш.

К. страты.

К. згублены час.

2. Ураўнаважыць (ураўнаважваць), замяніць (замяняць) чым-н.

кампенса́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Аплата, узнагарода за якую-н. работу; пакрыццё выдаткаў.

Грашовая к.

2. Ураўнаважанне, выраўноўванне ў арганізме парушаных функцый (спец.).

К. пароку сэрца.

|| прым. кампенсацы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.) і кампенсато́рны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Кампенсацыйныя выплаты.

Кампенсаторныя здольнасці арганізма.

кампетэ́нтны, -ая, -ае.

1. Дасведчаны, аўтарытэтны ў якой-н. галіне.

К. спецыяліст.

Кампетэнтная думка.

2. Які мае пэўныя паўнамоцтвы.

Перадаць дакументы ў кампетэнтную арганізацыю.

|| наз. кампетэ́нтнасць, -і, ж.

кампетэ́нцыя, -і, ж.

1. Дасведчанасць у якой-н. справе, у якіх-н. пытаннях.

2. Сукупнасць правоў і абавязкаў той ці іншай установы або адказнай асобы (спец.).

К. праваахоўных органаў.

Гэта ўжо не мая к.

кампілява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

Рабіць кампіляцыю.

К. чужыя думкі.

|| зак. скампілява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны.

|| прым. кампіляцы́йны, -ая, -ае.

кампіля́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто займаецца кампіляцыяй.

|| прым. кампіля́тарскі, -ая, -ае.