Verbum

кнехт, -а, М -хце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Тумба на палубе судна або на прыстані для замацавання троса, каната.

кні́га, -і, ДМ кнізе, мн. -і, кніг, ж.

1. Друкаванае (даўней таксама рукапіснае) выданне ў выглядзе пераплеценых разам аркушаў з якім-н. тэкстам і ілюстрацыямі.

К. вершаў.

К. апавяданняў.

2. Сшытыя разам чыстыя або разлінееныя лісты паперы для якіх-н. запісаў.

К. запісаў актаў грамадзянскага стану.

К. водгукаў.

3. Адна з некалькіх вялікіх частак літаратурнага твора.

Раман у трох кнігах.

|| памянш.-ласк. кні́жачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 і 2 знач.), кні́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (да 1 і 2 знач.) і кні́жыца, -ы, мн. -ы, -жыц, ж. (да 1 і 2 знач.; разм.).

|| прым. кні́жны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

К. кіёск.

Кніжная выстава.

Кніжная вокладка.

кні́га...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да кніг (у 1 знач.), напр.: кнігавыдавец, кнігавыдавецтва, кнігавыдача, кнігагандаль.

кнігавыдаве́цтва, -а, мн. -ы, -аў, н.

Кніжнае выдавецтва.

|| прым. кнігавыдаве́цкі, -ая, -ае.

кнігага́ндаль, -длю, м.

Гандаль кнігамі.

|| прым. кнігагандлёвы, -ая, -ае.

Кнігагандлёвыя арганізацыі.

кнігадрукава́нне, -я, н.

Друкаванне і выданне кніг.

|| прым. кнігадрукава́льны, -ая, -ае.

кнігазна́ўства, -а, н.

Навука аб кнізе і кніжнай справе, аб працэсах стварэння, распаўсюджвання і выкарыстання твораў пісьменнасці і друку ў грамадстве.

|| прым. кнігазна́ўчы, -ая, -ае.

кнігалю́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аматар і знавец кніг.

|| прым. кнігалю́бскі, -ая, -ае.

кнігано́ша, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -но́ш (гіст.).

1. Прадавец кніг або бібліятэчны работнік, якія разносілі кнігі па дамах.

2. Чалавек, які займаўся дастаўкай кніг праз мяжу нелегальным шляхам.

кніга́рня, -і, мн. -і, -рань і -рняў, ж.

Кніжны магазін.