Verbum

клаа́ка, -і, ДМ клаа́цы, мн. -і, клаа́к, ж.

1. Падземны канал для сцёку нечыстот.

2. перан. Пра амаральнае, разбэшчанае асяроддзе (кніжн.).

3. Вывадная адтуліна, агульная для кішэчніка і мочапалавых органаў (у земнаводных, паўзуноў, птушак, некаторых рыб і аднапраходных млекакормячых; спец.).

|| прым. клаака́льны, -ая, -ае (да 3 знач.) і клаа́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

клабу́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Высокі галаўны ўбор з пакрывалам, які носяць праваслаўныя манахі.

клавесі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Даўнейшы клавішна-струнны шчыпковы музычны інструмент, папярэднік фартэпіяна.

|| прым. клавесі́нны, -ая, -ае.

клавіко́рды, -аў.

Даўнейшы клавішна-струнны ўдарны музычны інструмент.

|| прым. клавіко́рдны, -ая, -ае.

кла́віш, -а, мн. -ы, -аў, м. і кла́віша, -ы, мн. -ы, -віш, ж.

1. Пласцінка ў музычным інструменце (фартэпіяна, баяне і інш.), якую націскаюць пальцам для атрымання гуку.

Клавішы раяля.

2. Наканечнік рычажка ў розных механізмах, які прыводзіцца ў рух пальцамі.

Клавішы камп’ютарнай клавіятуры.

|| прым. кла́вішны, -ая, -ае.

Клавішныя інструменты.

клавіяту́ра, -ы, ж.

1. Сістэма клавішаў.

К. раяля.

2. Прыстасаванне, якое дазваляе ўводзіць інфармацыю ў камп’ютар.

Камп’ютарная к.

|| прым. клавіяту́рны, -ая, -ае.

кладаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Работнік склада.

|| ж. кладаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

|| прым. кладаўшчы́цкі, -ая, -ае.

кла́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. гл. класці.

2. Частка якой-н. пабудовы — тое, што зложана з цэглы, каменю (спец.).

Старажытная к.

3. Дошка, жэрдкі або некалькі пален, прыстасаваныя для пераходу цераз рэчку, канаву, гразкае месца і пад.

5. Невялікі драўляны памост на беразе рэчкі для паласкання бялізны, чэрпання вады.

6. Адкладванне яец насякомымі, птушкамі.

кладо́ўка, -і, ДМ -до́ўцы, мн. -і, -до́вак, ж.

Памяшканне для захавання прадуктаў харчавання, садавіны, гародніны і пад.

клак, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Тое, што і пыж.

|| прым. клако́вы, -ая, -ае.