Verbum

ква́дра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Кожная з чатырох фаз Месяца.

|| прым. ква́дравы, -ая, -ае.

квадра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Роўнастаронні прамавугольнік, а таксама прадмет або ўчастак такой формы.

К. стала.

2. У матэматыцы: здабытак ад памнажэння якога-н. ліку на самога сябе.

Дзевяць — гэта к. трох.

3. У матэматыцы: паказальнік ступені, роўны двум.

Узвесці шэсць у к.

|| прым. квадра́тны, -ая, -ае.

К. двор.

К. корань.

квадрату́ра, -ы, ж.

У матэматыцы: вылічэнне плошчы або паверхні фігуры.

○

Квадратура круга —

1) невырашальная задача ператварэння круга ў роўнавялікі квадрат;

2) наогул невырашальная задача.

квадры́га, -і, ДМ -ры́зе, мн. -і, -ры́г, ж.

Двухколавая антычная калясніца, запрэжаная чацвёркай коней у адзін рад.

квадрыльён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Назва ліку ў выглядзе адзінкі з пятнаццаццю нулямі, а ў некаторых краінах — з дваццаццю чатырма нулямі.

|| прым. квадрыльённы, -ая, -ае.

квазі... (кніжн.).

Першая састаўная частка складаных слоў; тое, што і ілжэ... (у 1, 2 і 4 знач.), напр.: квазіактыўны, квазівучоны, квазікласічны, квазімагнітны, квазінавуковы, квазіполюс, квазісапраўдны, квазіспецыяліст, квазізорка, квазіімпульс, квазічасціца.

ква́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Утвараць гукі, падобныя на «ква-ква».

|| аднакр. ква́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ква́канне, -я, н.

ква́кер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік адной з пратэстанцкіх рэлігійных сектаў, якая адвяргае царкоўныя абрады (у ЗША, Англіі і некаторых іншых краінах).

|| прым. ква́керскі, -ая, -ае.

квакта́нне гл. квахтаць.

квакта́ць гл. квахтаць.