Verbum

ка́ша, -ы, мн. -ы, каш, ж.

1. Густая страва са звараных круп.

Манная к.

Аўсяная к.

2. перан. Разрэджаная маса чаго-н., падобная з выгляду на гэту страву.

Снег ператварыўся ў кашу.

3. перан. Беспарадак, неразбярыха.

У яго ў галаве к.

◊

Бярозавая каша — розгі або дубец, рэмень і пад.

Заварыць кашу — распачаць якую-н. непрыемную, клапатлівую справу.

Кашы не зварыш з кім — не дагаворышся з кім-н., не зробіш справу.

Мала кашы еў — малады, нявопытны, недастаткова дужы.

|| памянш. ка́шка, -і, ДМ -шцы, ж. (да 1 знач.).

кашава́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Повар у вайсковай часці.

|| ж. кашава́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

кашава́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак. (разм.).

Быць кашаварам.

кашалёк, -лька́, мн. -лькі́, -лько́ў, м.

Невялікая, звычайна скураная сумачка для грошай.

Новы к.

|| прым. кашалько́вы, -ая, -ае.

кашало́т, -а, М -ло́це, мн. -ы, -аў, м.

Род зубатых кітоў з вялікай галавой.

|| прым. кашало́тавы, -ая, -ае.

ка́шаль, -шлю, м.

Сутаргавы выдых з хрыпам і шумам (пры захворванні дыхальных шляхоў).

Моцны к.

кашамі́р і кашмі́р, -у, м.

Тонкая шарсцяная або напаўшарсцяная тканіна.

|| прым. кашамі́равы, -ая, -ае і кашміро́вы, -ая, -ае.

кашані́ль, -і, ж.

Агульная назва некаторых відаў насякомых, з цела самак якіх здабываюць чырвоную фарбу, кармін.

|| прым. кашані́левы, -ая, -ае і кашані́льны, -ая, -ае.

каша́ра, -ы, мн. -ы, -ша́р, ж.

Вялікі загон, агароджанае месца на полі, дзе летам трымаюць жывёлу.

каша́чы гл. кошка.