Verbum

засо́льваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Тое, што і саліць (у 2 знач.).

засо́льны гл. саліць.

засо́хлы, -ая, -ае.

1. Сухі, зацвярдзелы.

Засохлая гразь.

2. Які завяў, загінуў ад неспрыяльных умоў (пра расліны).

Засохлая кветка.

засо́хнуць гл. сохнуць.

заспакае́нне, -я, н.

1. гл. заспакоіць.

2. Тое (той), што (хто) заспакойвае, радуе каго-н.

Знайсці сабе з. ў чым-н. Ты маё з.

заспакая́льны, -ая, -ае.

Які прыносіць заспакаенне ці знімае боль.

Заспакаяльныя сродкі.

заспако́енасць, -і, ж.

1. Стан спакою, заспакаення, ураўнаважанасці.

2. Задаволенасць дасягнутым, бестурботнасць.

заспако́іцца, -о́юся, -о́ішся, -о́іцца; зак.

Суняць свой непакой, узбуджанасць, супакоіцца.

Даведаўшыся пра гэта здарэнне, я доўга не магла з.

◊

Заспакоіцца на дасягнутым — дамогшыся пэўных поспехаў, страціць актыўнасць, энергію.

|| незак. заспако́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

заспако́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак.

1. каго-што. Зрабіць спакойным, супакоіць.

З. расхваляванага чалавека.

2. што. Суняць, зменшыць.

З. боль.

|| незак. заспако́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заспакае́нне, -я, н.

заспако́йлівы, -ая, -ае.

Які заспакойвае, прыносіць заспакаенне.

Заспакойлівае слова.

Заспакойлівая вестка.

|| наз. заспако́йлівасць, -і, ж.