Verbum

заву́зкі, -ая, -ае (разм.).

Вузкаваты, вузейшы, чым трэба.

З. калідор.

заву́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Невялікая, звычайна вузкая вуліца, якая злучае дзве іншыя, паралельныя вуліцы.

Сустрэцца ў завулку.

|| прым. заву́лачны, -ая, -ае.

заву́сеніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

1. Задраная скурка каля пазногця.

Пазногці ў завусеніцах.

2. Востры выступ на паверхні металу (спец.).

Дэталь з завусеніцамі.

завучы́цца, -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак. (разм.).

Стаміўшыся ад заняткаў, перастаць успрымаць, запамінаць.

Пусці хлопца пагуляць, ён ужо завучыўся.

|| незак. заву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

завучы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак., што.

Вучачы, запомніць, засвоіць.

З. правіла.

З. верш на памяць.

|| незак. заву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

завушні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Упрыгожанне, звычайна ў выглядзе кальца, якое прымацоўваецца да мочкі вуха.

Залатыя завушніцы.

|| памянш. завушні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

заву́шны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за вухам.

Завушная пухліна.

завыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Перарывіста, нудна выць.

Завываюць ваўкі.

Вецер завывае.

|| наз. завыва́нне, -я, н.

завы́сіць, -вы́шу, -вы́сіш, -вы́сіць; -вы́шаны; зак., што.

Занадта павысіць.

З. нормы выпрацоўкі.

З. цэны.

З. ацэнку на экзамене.

|| незак. завыша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. завышэ́нне, -я, н.

завэ́дзгаць гл. вэдзгаць.