Verbum

забру́джваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Тое, што і брудзіць.

забру́дзіцца гл. брудзіцца.

забру́дзіць гл. брудзіць.

забрукава́ць гл. брукаваць.

забрысці́, -брыду́, -брыдзе́ш, -брыдзе́; -брыдзём, -брыдзяце́, -брыду́ць; -ры́ў, -ыла́, -ыло́; -брыдзі́; зак. (разм.).

Брыдучы, зайсці куды-н.

Карова забрыла ў агарод.

|| незак. забрыда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

забрыта́ць гл. брытаць.

забры́тваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго.

Тое, што і брытаць.

забры́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., каго.

Прызнаць годным да вайсковай службы.

◊

Забрыць лоб каму (уст.) — узяць у салдаты.

|| незак. забрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

забудава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; зак.

1. Пасяліўшыся, паставіць будынкі.

З. на краі вёскі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць забудаваным.

Участкі забудаваліся дачамі.

|| незак. забудо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

забудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што.

Заняць пад будынак які-н. участак.

|| незак. забудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. забудо́ўванне, -я, н. і забудо́ва, -ы, ж.