Verbum

закіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. закінуць.

2. Намякаць на што-н. (разм.).

Я ведаю, куды ты закідаеш.

закі́двацца гл. закінуцца.

закі́дваць¹ гл. закідаць.

закі́дваць² гл. закінуць.

закілза́ць гл. кілзаць.

закі́нуцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -нецца; зак.

1. Згубіцца, зваліўшыся куды-н., за што-н. (разм.).

Ножык кудысьці закінуўся.

2. Адкінуцца назад.

Галава закінулася.

|| незак. закіда́цца, -а́ецца і закі́двацца, -аецца.

закі́нуць, -ну, -неш, -не; закі́нь; -нуты; зак.

1. каго-што. Кінуць куды-н. або далёка.

З. мяч у сетку.

З. вуду (таксама перан.: паспрабаваць папярэдне разведаць што-н. намёкам, пытаннямі; разм.).

2. што. Падняўшы, надаць чаму-н. іншае становішча.

З. нагу за нагу.

З. стрэльбу за плячо.

3. перан., каго-што. Даставіць куды-н.

З. прадукты на дачу.

З. дэсант у тыл ворага.

4. каго-што. Перастаць займацца кім-, чым-н., пакінуць каго-, што-н.

З. вучобу.

З. гаспадарку.

◊

Закінуць слова або слоўца (разм.) — пахадайнічаць за каго-н., аказаць падтрымку.

Як за сябе закінуць (разм.) — хутка і многа з’есці, выпіць.

|| незак. закіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і закі́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. за́кід, -у, М -кідзе, м. (да 1—3 знач.).

закіпе́ць¹ гл. кіпець.

закіпе́ць², -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пі́м, -піце́, -пя́ць; -пі́; зак.

Пачаць кіпець.

Вада закіпела.

закіпяці́цца гл. кіпяціцца.