Verbum

дэпазі́т

(лац. depositum = рэч, аддадзеная на зберажэнне)

грошы або каштоўныя паперы, якія ўносяцца на зберажэнне ў крэдытную ўстанову (банк, натарыяльную кантору) з правам атрымаць іх назад.

дэпазі́тар

(лац. depositor)

1) уладальнік дэпазіту;

2) тое, што і дэпанент 2.

дэпазіта́рый

(фр. dépositaire, ад лац. depositum = рэч, аддадзеная на зберажэнне)

1) фізічная або юрыдычная асоба, якой давераны дэпазіты;

2) дзяржава або міжнародная арганізацыя, якія захоўваюць арыгінальны тэкст міжнароднага дагавору.

дэпалаталіза́цыя

(ад дэ- + палаталізацыя)

лінгв. страта мяккасці зычнымі гукамі.

дэпалярыза́тар

(ад дэ- + палярызатар)

дадатковае рэчыва, якое ўводзяць у гальванічны элемент для дэпалярызацыі яго электродаў.

дэпалярыза́цыя

(ад дэ- + палярызацыя)

змяншэнне ступені палярызацыі.

дэпане́нт

(лац. deponens, -ntis = які адкладвае)

1) тое, што і дэпазітар 1;

2) асоба, якой належыць грашовая сума, не выплачаная прадпрыемствам або ўстановай ва ўстаноўлены тэрмін.

дэпане́раваць

(лац. deponere)

1) уносіць на дэпазіт;

2) перадаваць на захаванне (напр. д. ратыфікацыйныя граматы).

дэпапуля́цыя

(ад дэ- + папуляцыя)

памяншэнне колькасці папуляцыі віду жывых арганізмаў пад уплывам прыродных або антрапагенных фактараў.

дэпартава́ць

(лац. deportare = вывозіць, высылаць)

выдаляць з краіны.