Verbum

дэгажэ́

(фр. dégagé)

від атакі пры фехтаванні, у час якой рапіра або шпага таго, хто атакуе, адводзіцца ад зброі праціўніка, каб зрабіць укол па найкарацейшай лініі.

дэгаза́тар

(ад дэ- + газ)

1) апарат для дэгазацыі;

2) рэчыва, якое абясшкоджвае газ;

3) той, хто робіць дэгазацыю.

дэгаза́цыя

(ад дэ- + газ)

1) абясшкоджванне мясцовасці, рэчаў, заражаных атрутнымі рэчывамі;

2) тое, што і дэаэрацыя.

дэгельмінтыза́цыя

(ад дэ- + гельмінты)

комплекс лячэбна-прафілактычных мерапрыемстваў па вызваленню ад глістоў чалавека, жывёл, навакольнага асяроддзя, раздзел дэвастацыі.

дэгенера́т

(лац. degeneratus)

чалавек з адзнакамі біялагічнага і псіхічнага выраджэння.

дэгенераты́ўны

(лац. degenerativus)

які мае адзнакі выраджэння, дэгенерацыі.

дэгенера́цыя

(лац. degeneratio)

1) пагаршэнне біялагічных і псіхічных адзнак арганізма; выраджэнне;

2) разбурэнне тканак і органаў жывёльных арганізмаў у працэсе антагенезу (напр. знікненне хваста пры ператварэнні апалоніка ў жабу) або шляхам рэдукцыі 2;

3) мед. змены ў клетках і тканках у сувязі з парушэннем абмену рэчываў (гл. дыстрафія).

дэгенеры́раваць

(лац. degenerare)

выраджацца.

дэгераіза́цыя

(ад дэ- + гераізацыя)

свядомы адыход ад гераічнага пафасу і гераічных вобразаў у мастацкай творчасці.

дэгідрагена́зы

(ад дэ- + гідраген)

ферменты, якія каталізуюць акісляльна-аднаўленчыя рэакцыі, адшчапляючы вадарод ад арганічнага рэчыва.