Verbum

дэк

(англ. deck)

навясная палуба на пасажырскіх суднах.

дэ́ка ​¹

(ням. Decke = накрыўка, века)

1) частка корпуса струнных інструментаў, якая служыць для ўзмацнення гуку;

2) падбарабанная або надбарабанная частка малатарні;

3) пакрыццё носа і кармы лодкі, якое засцерагае яе ад залівання вадой.

дэ́ка ​²

(польск. deka, ад dekagram = дэкаграм)

тое, што і дэкаграм.

дэка-

(гр. deka = дзесяць)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «дзесяць».

дэкаві́лька

(ад англ. Decauville = прозвішча англ. інжынера)

1) пераносная вузкакалейная жалезная дарога на промыслах;

2) ваганетка, якая выкарыстоўваецца на пераноснай вузкакалейнай жалезнай дарозе ў горным і лясным промыслах.

дэкаго́н

(ад дэка- + -гон)

дзесяцівугольнік.

дэкагра́м

(ад дэка- + грам)

метрычная мера вагі, роўная 10 грамам.

дэка́да

(гр. dekas, -ados = дзесятак)

1) перыяд часу ў дзесяць сутак (напр. трэцяя д. снежня);

2) дзесяцідзённы прамежак часу, прысвечаны якой-н. важнай грамадскай падзеі, мастацтву (напр. д. беларускага мастацтва).

дэкада́нс

(фр. décadence)

1) заняпад, культурны рэгрэс;

2) тое, што і дэкадэнцтва.

дэкадзі́раваць

(ад дэ- + кадзіраваць)

расшыфроўваць код якой-н. зашыфраванай інфармацыі.