Verbum

дэлабіяліза́цыя

(ад дэ- + -лабіялізацыя)

адсутнасць акруглення губ пры вымаўленні губных галосных.

дэламіна́цыя

(ад лац. delaminare = дзяліць на слаі)

адзін з шляхоў утварэння гаструлы, пры якім клеткі зародка дзеляцца ў напрамку, паралельным яго паверхні.

дэлафандыёз

(н.-лац. delafondiosis)

глісная хвароба коней, якая выклікаецца лічынкамі дэлафандыі.

дэлафа́ндыя

(н.-лац. delafondia)

гельмінт класа нематодаў, паразіт коней, мулаў, зебраў.

дэлегава́ць

(лац. delegare)

накіроўваць каго-н. у якасці прадстаўніка на з’езд, канферэнцыю і г.д.

дэлега́т

(лац. delegatus)

прадстаўнік якога-н. калектыву, арганізацыі, дзяржавы, выбраны для ўдзелу ў рабоце з’езда, канферэнцыі, перагаворах і інш.

дэлега́цыя

(лац. delegatio)

група асоб, выбраных або ўпаўнаважаных якім-н. калектывам, арганізацыяй, дзяржавай у якасці прадстаўнікоў на з’езд, канферэнцыю, перагаворы і інш.

дэле́цыя

(лац. deletio = знішчэнне)

страта аднаго з унутраных участкаў храмасомы.

дэліба́ш

(тур. delibas, ад deli = дзікі, смелы + bas = галава)

1) ахоўнік пашы ў султанскай Турцыі;

2) перан. адважны воін, ліхі коннік.

дэлі́кт

(лац. delictum)

юр. правапарушэнне, правіннасць.