Verbum

дэда́лея

(н.-лац. daedalea)

губавы базідыяльны грыб сям. порыевых, які трапляецца на пнях, драўніне лісцевых парод дрэў.

дэ́двейт

(англ. deadweight)

поўная грузапад’ёмнасць судна, якая ўключае сумарную вагу грузаў, пасажыраў, экіпажа, паліва, вады і іншых неабходных для плавання запасаў.

дэдраматыза́цыя

(ад дэ- + драматызацыя)

адмаўленне ад драматычнай пабудовы сюжэта ў мастацкім творы і замена яго хранікальным апісаннем.

дэдукты́ўны

(ад дэдукцыя)

які карыстаецца метадам дэдукцыі, заснаваны на дэдукцыі.

дэду́кцыя

(лац. deductio = вывядзенне)

спосаб разважання, пры якім новае палажэнне выводзіцца чыста лагічным шляхам на аснове папярэдніх; разважанне ад агульнага да прыватнага (параўн. індукцыя 1).

дэдуцы́раваць

(рус. дедуцировать, ад лац. deducere)

выводзіць заключэнне шляхам дэдукцыі.

дэдыка́цыя

(лац. dedicatio = прысвячэнне)

1) надпіс на кнізе, фатаграфіі або іншым прадмеце, які сведчыць, што дадзеная рэч даецца ў падарунак каму-н.;

2) паведамленне аўтара ў пачатку твора, што ён прысвячае гэты твор якой-н. асобе.

дэдыферэнцыя́цыя

(ад дэ + дыферэнцыяцыя)

спрашчэнне структуры клетак, звязанае са стратай імі прымет спецыялізацыі.

дэдэро́н

[ням. Dederon, ад ням. DDR (Deutsche Demokratische Republik) = Германская Дэмакратычная Рэспубліка]

штучнае валакно, падобнае на капрон, а таксама тканіна з гэтага валакна.