Verbum

до

(лац. do)

першы гук музычнай гамы, а таксама нота, якая абазначае гэты гук.

до́берман

(ням. Dobermann = прозвішча гадавальніка сабак)

тое, што і доберман-пінчэр.

до́берман-пі́нчэр

(ад доберман + пінчэр)

парода службовых сабак з клінападобнай галавой і кароткай, густой, бліскучай поўсцю.

дог

(англ. dog = сабака)

парода службовых буйных сабак з кароткай поўсцю, тупой мордай і моцнымі сківіцамі.

до́гма

(гр. dogma)

палажэнне, сцверджанне, якое прымаецца на веру як непахісная ісціна, што прызнаецца бясспрэчнай без доказаў.

до́гмат

(гр. dogma, -atos)

1) асноўнае палажэнне ў рэлігійным веравучэнні, якое прымаецца на веру і не падлягае крытыцы;

2) тое, што і догма.

дож

(іт. doge, ад лац. dux = правадыр)

тытул правіцеля Венецыянскай і Генуэзскай рэспублік да канца 18 ст.

до́за

(фр. dose < с.-лац. dosis, ад гр. dosis = порцыя, прыём)

1) дакладна адмераная колькасць, норма чаго-н. (напр. д. лякарства, д. радыеактыўнага апрамянення);

2) перан. некаторая частка чаго-н. (напр. д. іроніі).

до́йлід

(літ. dailide)

будаўнік; архітэктар, зодчы.

до́йна

(рум. doina)

1) народная лірычная песня румын і малдаван;

2) музычны твор для інструментальнага аркестра ў стылі гэтай песні.