Verbum

дзайба́цу

(яп. dzajbacu)

манаполіі і фінансавая алігархія Японіі, якія пануюць у эканоміцы краіны.

дза́ні

(іт. zanni = блазен)

вобраз слугі ў італьянскім тэатры камедыі масак.

дзе́льква, зе́льква

(н.-лац. zelkova)

дрэва сям. ільмавых, пашыранае на востраве Крыт, у Кітаі, Японіі і Карэі; драўніна высока цэніцца ў будаўніцтве.

дзерэ́н

(манг. dzeren)

капытная жывёла роду газелей, пашыраная пераважна ў Цэнтр. Азіі.

дзі́да

(польск. dzida, ад тур. dzida)

старажытная зброя ў выглядзе доўгага дрэўка з вострым металічным наканечнікам; піка.

дзірва́н

(літ. dirvónas)

верхні слой глебы, густа зарослы травой; пласт, выразаны з гэтага слоя.

дзі́трыхум

(н.-лац. ditrichum)

лістасцябловы мох сям. дзітрыхавых, які трапляецца на пясчанай і гліністай глебах, па абочынах дарог, адхонах канаў.

дзю́бель

(ням. Dübel = шып)

металічны або пластмасавы стрыжань, які адным канцом забіваецца ў сцяну, а ў другім канцы мае адтуліну з разьбой, куды ўвінчваецца шруба; выкарыстоўваецца для прымацоўвання электрычных правадоў, карнізаў для штор, кніжных паліц і інш.

дзюго́нь

(фр. dugong)

марское млекакормячае атрада сірэнавых, якое водзіцца ў прыбярэжных водах Індыйскага акіяна.

дзюдаі́ст

(ад дзюдо)

спартсмен, які займаецца дзюдо.