Verbum

драба́нт

(польск. drabant, ад ням. Drabant)

1) целаахоўнік пры знатнай асобе ў сярэдневяковай Польшчы і Вялікім княстве Літоўскім;

2) салдат кавалергардскай роты ў арміі Пятра I;

3) афіцэрскі дзяншчык у казацкіх войсках.

дра́га

(фр. drague, ад англ. drag)

1) плывучая землечарпальная машына, прызначаная для паглыблення дна рэк і азёр, а таксама для распрацоўкі рассыпных залежаў золата і плаціны;

2) спецыяльная сетка для здабывання з дна глыбокіх вадаёмаў жывёл і раслін.

драгама́н

(фр. dragoman, ад ар. targumān)

перакладчык пры дыпламатычных і консульскіх прадстаўніцтвах, пераважна ў краінах Усходу.

драгі́раваць

(фр. draguer)

1) паглыбляць дно ракі або возера пры дапамозе драгі;

2) здабываць што-н. пры дапамозе драгі.

драгі́ст

(фр. droguiste, ад drogue = лекі)

гандляр аптэчнымі і хімічнымі таварамі ў Францыі і некаторых іншых краінах.

драгла́йн

(англ. dragline)

экскаватар з падвешаным на канатах каўшом, а таксама коўш такога экскаватара.

драгу́н

(ст.-польск. dragun, ад фр. dragon)

кавалерыст у большасці еўрапейскіх армій 17—19 ст., у т.л. і ў складзе войска Вялікага княства Літоўскага (17—18 ст.), здольны весці бой і ў пешым страі.

дражэ́

(фр. dragée)

1) дробныя цукеркі круглай формы;

2) медыцынскія пілюлі і вітаміны ў форме такіх цукерак.

дразафі́ла

(н.-лац. drosophila, ад гр. drosos = раса, вільгаць + phileo = люблю)

двухкрылае насякомае сям. пладовых мушак; жывіцца прадуктамі гніення садавіны і агародніны; выкарыстоўваецца для генетычных даследаванняў.

дра́іць

(гал. draaien = круціць)

1) чысціць, мыць (напр. д. палубу);

2) націраць да бляску (напр. д. чаравікі).