Verbum

дэз-

(фр. dés-, ад лац. dis= раз-)

прыстаўка, якая абазначае выдаленне, знішчэнне, спыненне або адсутнасць чаго-н.

дэзабілье́

(фр. déshabillé)

1) лёгкае дамашняе адзенне (пераважна жаночае), якое звычайна не надзяваюць пры чужых людзях;

2) становішча, калі чалавека засталі не зусім апранутым.

дэзавуі́раваць

(фр. désavouer)

заяўляць аб нязгодзе з дзеяннямі даверанай асобы або аб пазбаўленні яе права дзейнічаць у далейшым ад імя даверніка (напр. д. пасла).

дэзадара́нт

(ад дэз- + лац. odor = пах)

сродак для дэзадарацыыі.

дэзадара́тар

(ад дэз- + лац. odor = пах)

прылада для дэзадарацыі.

дэзадара́цыя

(ад дэз- + лац. odoratio = нюх, пах)

знішчэнне дрэннага паху з дапамогай хімічных рэчываў (дэзадарантаў).

дэзакарыдыза́цыя

(ад дэз + гр. akari = клешч)

комплекс мерапрыемстваў па знішчэнню кляшчоў і іх зародкаў.

дэзаксіда́цыя

(ад дэз- + аксідацыя)

адніманне кіслароду, раскісленне.

дэзактыва́цыя

(ад дэз- + актывацыя)

выдаленне радыеактыўных рэчываў з аб’ектаў знешняга асяроддзя (вады, збудаванняў, адзення, прадуктаў і інш.).

дэзамінава́ць

(ад дэз- + аміны)

адшчапляць або замяшчаць амінагрупы ў арганічных злучэннях.