Verbum

акіна́к

(гр. akinakes)

кароткі меч ці кінжал, традыцыйная зброя старажытных іранамоўных народаў (персаў, сакаў, саўраматаў, скіфаў).

акінаспермі́я

(ад а- + гр. kineo = прыводзіць у рух + сперма)

поўная нерухомасць жывых сперматазоідаў у сперме і няздольнасць іх да апладнення.

акіне́зія акінезі́я

(гр. akinesia = нерухомасць)

страта здольнасці да актыўных рухаў у выніку паралічу, болю, пры некаторых псіхічных захворваннях.

акія́н

(гр. Okeanos = імя міфалагічнага бога воднай стыхіі)

1) неперарыўная водная абалонка Зямлі, якая акружае мацерыкі і астравы, мае агульны салявы састаў; Сусветны а.;

2) водная прастора паміж мацерыкамі (напр. Атлантычны а.);

3) перан. што-н. неабсяжнае, неабдымнае (напр. паветраны а.).

акіянагра́фія

(ад акіян + -графія)

раздзел акіяналогіі, які вывучае памеры і глыбіню акіянаў і мораў, характар іх берагоў, будову дна, рух вады, цеплавыя, аптычныя і акустычныя з’явы.

акіянало́гія

(ад акіян + -логія)

навука, якая вывучае фізічныя, хімічныя, геалагічныя працэсы ў Сусветным акіяне.

акіяна́рыум, акіяна́рый

|ад акіян + (акв)арыум]

вялікі басейн з марской вадой або спецыяльна выдзелены прыбярэжны ўчастак мора для развядзення, вывучэння і дэманстрацыі марскіх жывёл (рыб, дэльфінаў, цюленяў і інш.).

акіяна́ўт

(ад акіян + -наўт)

спецыяльна падрыхтаваны чалавек, які даследуе марскія глыбіні.

акіяні́ды

(ад гр. Okeanis, -idos = імя дачкі Акіяна, міфалагічнага бога воднай стыхіі)

марскія німфы (паводле старажытнагрэчаскай міфалогіі).

акіяно́граф

(ад акіян + -граф)

спецыяліст у галіне акіянаграфіі.