Verbum

аксака́л

(цюрк. āqsaqal, ад āq = белы + saqal = барада)

паважаны, умудроны жыццём чалавек у народаў Сярэд. Азіі.

аксала́ты

(ад гр. oksys = кіслы + hals = соль)

солі шчаўевай кіслаты.

аксало́тль

(фр. axolotle, з індз.)

лічынка некаторых амблістом, здольная да размнажэння, выкарыстоўваецца ў эксперыментальных работах па біялогіі.

аксамі́т

(гр. heksamiton = з шасці нітак)

1) тоўстая шаўковая тканіна з кароткім густым ворсам з аднаго боку;

2) дрэва сям. рутавых з няпарнаперыстым лісцем, пашыранае ва Усх. Азіі; вырошчваецца ў садах і парках Беларусі.

аксанаме́трыя

(ад гр. akson = вось + -метрыя)

спосаб адлюстравання прадметаў, пры якім на плоскасць праектуюцца і прадмет, і восі прамавугольнай сістэмы каардынат, з якімі суадносіцца прадмет.

аксапла́зма

(ад аксон + плазма)

частка цытаплазмы нервовай клеткі, якая ўваходзіць у склад яе аксона.

аксафенамі́д

(ад гр. oksys = кіслы + phamo = свячу + амід)

лекавы прэпарат, жоўцегонны сродак, які выкарыстоўваецца пры хранічных халецыстытах, халангітах і інш.

акселера́т

(ад акселерацыя)

падлетак, які вызначаецца раннім развіццём.

акселера́тар

(ад лац. accelerare = паскараць)

1) рэгулятар колькасці гаручай сумесі, што паступае ў цыліндры аўтамабільных і іншых рухавікоў унутранага згарання;

2) эканамічны паказчык, які характарызуе сувязь паміж аб’ёмам капіталаўкладанняў і велічынёй спажывецкіх выдаткаў у эканоміцы.

акселера́цыя

(лац. acceleratio = паскарэнне)

паскоранае фарміраванне арганізма ці асобных органаў.