Verbum

дэкрэтава́ць

(фр. décréter, ад лац. decretum = дэкрэт)

устанаўліваць што-н. дэкрэтам.

дэкрэта́л

(с.-лац. decretale, ад лац. decretalis = які датычыць дэкрэта)

папскі статут.

дэкрэта́ліі

(ад лац. decretalis = які датычыць дэкрэта)

1) пастановы рымскіх пап у выглядзе пасланняў па пытаннях царкоўнага кананічнага права;

2) сярэдневяковыя зборнікі законаў і інш. прававых актаў.

дэкрэшчэ́нда

(іт. decrescendo = змяншаючы)

тое, што і дымінуэнда.

дэкстракарды́я

(ад лац. dexter, -tri = правы + -кардыя)

прыроджаная анамалія становішча сэрца, пры якой большая частка сэрца размешчана ў грудной клетцы з правага боку.

дэкстра́н

(англ. dextran, ад лац. dexter = правы)

арганічнае злучэнне класа поліцукрыдаў, утворанае рэшткамі глюкозы; выкарыстоўваецца як замяняльнік плазмы крыві, а таксама ў харчовай, тэкстыльнай і папяровай прамысловасці.

дэкстро́за

(ад лац. dexter = правы)

тое, што і глюкоза.

дэкстры́ны

(фр. dextrine, ад лац. dexter = правы)

арганічныя злучэнні класа поліцукрыдаў, прадукты гідролізу крухмалу; выкарыстоўваюцца ў тэкстыльнай, паліграфічнай і абутковай прамысловасці ў якасці клейкага рэчыва.

дэкуве́р

(фр. découvert = непакрыты)

розніца паміж ацэнкай маёмасці і страхавой сумай, што пакідаецца на рызыку страхавальніка.

дэкурыёны

(лац. decuriones)

вышэйшае саслоўнае італійскіх і правінцыяльных гарадоў Рымскай імперыі.