Verbum

дэ́кель

(ням. Deckel = пакрышка)

эластычная пакрышка на друкарскім цыліндры 1 або тыглі 2, якая прыціскае паперу да ўсіх элементаў друкарскай формы.

дэкламава́ць

(лац. declamare)

1) выразна чытаць мастацкія творы на памяць;

2) перан. гаварыць узнёсла, з пафасам.

дэклама́тар

(лац. declamator)

чалавек, які валодае майстэрствам дэкламацыі.

дэклама́цыя

(лац. declamatio = выпрацоўка красамоўства)

1) выразнае чытанне мастацкіх твораў на памяць;

2) перан. штучна ўзнёслая манера гаварыць.

дэкларава́ць

(лац. declarare = заяўляць, аб’яўляць)

афіцыйна абвяшчаць, выступаць з дэкларацыяй (напр. д. свабоду і роўнасць).

дэклараты́ўны

(лац. declarativus)

які мае форму дэкларацыі; урачысты (напр. д-ыя абяцанні).

дэклара́цыя

(лац. declaratio = заява, аб’ява)

1) урачыстая праграмная ўрадавая заява, абвяшчэнне ўрадам або арганізацыяй якіх-н. палітычных прынцыпаў, а таксама дакумент, у якім яны выкладзены;

2) заява падаткаплацельшчыка і некаторых катэгорый дзяржаўных служачых пра характар і памер даходаў, маёмаснае становішча;

3) дакумент, які прыкладаецца да грашовых і каштоўных пакетаў, што пасылаюцца поштай за межы краіны;

4) заява мытні ад асобы, якая перасякае граніцу, пра наяўнасць і колькасць у яе рэчаў, каштоўнасцей, валюты.

дэкласава́ны

(фр. déclassé)

які страціў сувязь са сваім класам, не ўдзельнічае ў грамадскай вытворчасці, апусціўся ў маральных адносінах.

дэкласава́цца

(фр. déclassé)

станавіцца дэкласаваным.

дэкласава́ць

(фр. déclassé)

зрабіць дэкласаваным.