Verbum

дэкартыка́тар

(ад с.-лац. decorticare = абдзіраць кару)

машына для дэкартыкацыі 1.

дэкартыка́цыя

(с.-лац. decorticatio = абдзіранне кары)

1) механічны спосаб аддзялення лубяной часткі лёну, канапель і іншых прадзільных раслін ад драўніны;

2) выдаленне кары вялікіх паўшар’яў галаўнога мозгу, якое прымяняецца ў эксперыментальнай фізіялогіі.

дэкартэлва́цыя

(ад дэ- + картэлізацыя)

ліквідацыя картэля, пазбаўленне чаго-н. прымет, характару картэля.

дэкары́раваць

гл. дэкараваць.

дэкато́на

(ад дэка- + тона)

метрычная мера вагі, роўная 10 тонам.

дэкатро́н

(ад дэка- + -трон)

іонны прыбор для пераключэння электрычных ланцугоў; выкарыстоўваецца ў вылічальнай тэхніцы.

дэкаці́раваць

(фр. décatir = знішчаць бляск)

апрацоўваць шарсцяную тканіну парай або гарачай вадой для паляпшэння яе якасці.

дэка́эдр

(ад дэка- + -эдр)

дзесяціграннік.

дэкваліфікава́ць

(ад дэ- + кваліфікаваць)

пазбаўляць кваліфікацыі.

дэкваліфіка́цыя

(ад дэ- + кваліфікацыя)

страта кваліфікацыі, прафесіянальных ведаў, навыкаў (параўн. дыскваліфікацыя).