Verbum

аксіні́т

(ад гр. aksine = сякера)

мінерал класа сілікатаў, пераважна бурага колеру з рознымі адценнямі.

аксіо́пес

(н.-лац. oxyopes)

павук карычневай афарбоўкі з падоўжнымі белымі лініямі на задняй частцы брушка, пашыраны ў паўночнай і сярэдняй частцы Еўропы; жыве ў траве, на кустах і дрэвах у лесе.

аксіпо́р

(н.-лац. oxyporus)

губавы базідыяльны грыб сям. паліпоравых, які расце на дрэвах і мёртвай драўніне лісцевых і хвойных парод.

аксіпралі́н

(ад аксі- + пралін)

арганічнае рэчыва з групы амінакіслот, якое ўваходзіць у склад бялкоў раслінных і жывёльных арганізмаў, напр. у жэлацін, казеін.

аксіпты́ля

(н.-лац. oxyptila)

павук сям. бакаходаў, які жыве пад полагам лесу на паверхні глебы.

а́ксірыс

(н.-лац. axyris)

травяністая расліна сям. лебядовых з дробнымі непрыгляднымі кветкамі ў мяцёлках, пашыраная ў Еўразіі; пустазелле.

а́ксіс

(лац. axis)

млекакормячае сям. аленяў, якое водзіцца ў лясах Індыі і на востраве Шры-Ланка.

аксітацы́н

(ад аксі- + гр. tokos = нараджэнне)

гармон задняй часткі гіпофіза, які выклікае скарачэнне гладкай мускулатуры ўнутраных органаў (пераважна маткі).

аксітрыптафа́н

(ад аксі- + трыптафан)

араматычная амінакіслата, прамежкавы прадукт ператварэння трыптафану ў сератанін.

аксіяло́гія

(ад гр. aksios = каштоўны + -логія)

філасофскае вучэнне аб маральных, эстэтычных і іншых каштоўнасцях.