Verbum

дэ́мас

(гр. demos)

народ, непрывілеяваныя слаі насельніцтва ў класавым грамадстве.

дэмаскава́ць, дэмаскірава́ць

(фр. démasquer)

парушаць маскіроўку, раскрываючы што-н. перад праціўнікам (напр. д. ваенны аб’ект).

дэмаско́пія

(ад гр. demos = народ + skopia = аглядаць)

1) вывучэнне грамадскай думкі; метад выяўлення думак, пазіцый насельніцтва і груп людзей шляхам вуснага або пісьмовага апытвання;

2) аналіз і дыягназ эканамічнай, адміністратыўнай і палітычнай сітуацыі ў дзяржаве.

дэме́нцыя

(лац. dementia = шаленства)

прыдуркаватасць, якая ўзнікае ў чалавека ў выніку паражэння галаўнога мозгу пры атэрасклерозе, эпілепсіі і інш. (параўн. алігафрэнія).

дэ́мерэдж

(англ. demurrage)

штраф за прастой судна ў час пагрузкі звыш абумоўленага дагаворам тэрміну.

дэмікато́н

(фр. demicoton)

тоўстая баваўняная тканіна, якая ўжывалася ў 19 ст.

дэмілітарызава́ць

(фр. démilitariser)

праводзіць дэмілітарызацыю, раззбраенне якой-н. дзяржавы.

дэмілітарыза́цыя

(фр. démilitarisation)

поўнае або частковае раззбраенне якой-н. дзяржавы, забарона ёй мець рэгулярную армію, ваенную прамысловасць.

дэмімо́нд

(фр. demi-monde = паўсвет)

асяроддзе какотак, палюбоўніц багачоў, якія манерамі і спосабам жыцця стараюцца браць прыклад з арыстакратыі.

дэмісезо́нны

(ад фр. demisaison = пераходная пара года)

прыгодны для нашэння вясной і восенню (напр. д. абутак).