Verbum

аксі́ды

(фр. oxyde = вокісел, ад гр. oksys = кіслы)

злучэнні хімічных элементаў з кіслародам; вокіслы.

аксідыме́трыя

(ад аксіды + -метрыя)

метад колькаснага аналізу, заснаваны на выкарыстанні акісляльна-аднаўленчых рэакцый.

аксіёма

(лац. axioma, ад гр. aksioma)

1) суджэнне, якое прымаецца без доказу як зыходнае палажэнне навуковай тэорыі;

2) перан. відавочная, агульнавядомая ісціна.

аксіёметр

(ад гр. aksios = які ўтрымлівае раўнавагу + -метр)

1) інструмент для вымярэння адхілення восі прыбора ад пачатковай плоскасці;

2) прыбор для вызначэння вугла адхілення руля ад дыяметральнай плоскасці судна.

аксіко́рт

(ад аксі- + лац. cortex = кара, скура)

антыбіётык, які выкарыстоўваецца для лячэння інфіцыраваных ран, гнойных хвароб скуры.

аксілафі́ты

(ад аксі- + гр. ilys = глей + -фіты)

расліны, якія растуць на кіслых глебах, напр. некаторыя віды імхоў і верасовых, карлікавая бяроза, журавіны.

аксілікві́т

[ад аксі(ген) + лац. liquidus = вадкі]

выбуховае рэчыва, сумесь вадкага кіслароду з гаручымі порыстымі матэрыяламі (вугалем, апілкамі, торфам, саломай).

аксілі́т

(ад гр. oksys = кіслы)

тэхнічная назва перакісу натрыю.

аксі́маран

гл. аксюмаран.

аксінафталі́ны

(ад аксі- + нафталін)

тое, што і нафтолы.