Verbum

акцыяне́рны

(ад фр. actionnaire = акцыянер)

заснаваны на акцыях;

а-ае таварыства — асноўная арганізацыйная форма прадпрыемстваў, капітал якіх утвараецца шляхам продажу акцый.

акцэ́нт

(лац. accentus)

1) асаблівасці вымаўлення, якія праяўляюцца пры размове чалавека не на роднай мове;

2) націск у слове, а таксама знак націску;

3) перан. падкрэсліванне асобных думак, слоў пры гаворцы;

зрабіць а. на чым.-н. — звярнуць увагу на што-н.;

4) муз. выдзяленне гуку або акорда шляхам яго ўзмацнення.

акцэнтава́ць

(лац. accentuare)

1) выразна вымаўляць, падкрэсліваючы гукі, словы, выразы;

2) перан. падкрэсліваць асобную думку ў выказванні;

3) муз. выдзяляць гук або акорд шляхам яго ўзмацнення.

акцэнтало́гія

(ад акцэнт + -логія)

раздзел мовазнаўства, які вывучае сістэму націску ў мовах.

акцэнтуа́цыя

(лац. accentuatio)

1) сістэма націскаў у якой-н. мове;

2) абазначэнне націскаў;

3) выдзяленне пры дапамозе націску асобных элементаў у слове або фразе.

акцэ́пт

(лац. acceptus = прыняты)

1) згода на заключэнне дагавору на прапанаваных умовах;

2) форма безнаяўнага разліку паміж арганізацыямі, а таксама згода аплаціць грашовыя дакументы.

акцэптава́ць

(лац. acceptare = прымаць)

прымаць, зацвярджаць да аплаты грашовы дакумент (рахунак, чэк, вэксаль).

акцэпта́нт

(лац. acceptans, -ntis = які прымае)

асоба, якая прыняла грашовы дакумент да аплаты.

акцэ́птар

(лац. acceptor = той, хто прымае)

фіз. атам, які можа захопліваць электроны ў паўправадніках.

акцэпта́цыя

(лац. acceptatio = прыманне)

выражэнне згоды на што-н., напр. на аплату грашовага дакумента.