Verbum

дэсмало́гія

(ад гр. desmos = звязка + -логія)

раздзел анатоміі, які вывучае суставы і звязкі шкілета.

дэсмасо́мы

(ад гр. desmos = звязка + сома)

паверхневыя структуры, якія садзейнічаюць злучэнню клетак у жывёл.

дэсматра́ктум

(н.-лац. desmatractum)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. трэўбарыевых, якая трапляецца ў сажалках і рэках.

дэсматрапі́я

(ад гр. desmos = звязка + -трапія)

тое, што і таўтамерыя.

дэсмі́дыум

(н.-лац. desmidium)

ніткаватая зялёная водарасць сям. касмарыевых, якая пашырана пераважна ў сфагнавых і дыстрофных вадаёмах.

дэсмо́ліз

(ад гр. desmos = звязка + -ліз)

сукупнасць працэсаў расшчаплення арганічных злучэнняў у тканках пад уплывам дэсмалазаў.

дэсмургі́я

(ад гр. desmos = звязка + ergon = справа)

раздзел хірургіі, які вывучае метады накладання павязак.

дэсо́рбцыя

(да дэ- + сорбцыя)

хім. выдаленне паглынутых рэчываў з паверхні адсарбентаў.

дэ́спат

(с.-лац. despotus, ад гр. despotes)

1) жорсткі самадзяржаўны правіцель з неабмежаванай уладай у старажытных рабаўладальніцкіх дзяржавах Усходу, у балканскіх краінах перыяду сярэдневякоўя;

2) перан. жорсткі чалавек, тыран.

дэспаты́зм

(ад дэспат)

1) тое, што дэспатыя 1;

2) перан. самавольства ў адносінах да акружаючых; самадурства, тыранства.