Verbum

дэбі́льнасць

(ад дэбільны)

псіхічная недаразвітасць, адносна лёгкая ступень разумовай адсталасці (алігафрэніі); параўн. ідыятыя, імбецыльнасць.

дэбі́льны

(лац. debilis = кволы, слабы)

псіхічна недаразвіты, які характарызуецца дэбільнасцю.

дэбі́т

(фр. débit = збыт, расход)

колькасць вады, нафты або газу, якая паступае з прыроднай ці штучнай крыніцы за адзінку часу.

дэбіто́р

(лац. debitor = абавязаны)

даўжнік прадпрыемства, установы, арганізацыі (параўн. крэдытор).

дэблакі́раваць

(ад дэ- + блакіраваць)

знімаць блакаду 1.

дэбо́ш

(рус. дебош, ад фр. débauche)

скандал з шумам і бойкай (учыніць д).

дэбурба́ж

(фр. débourbage)

адстойванне вінаграднага сусла перад браджэннем пры вырабе белых вінаградных він.

дэбурбе́р

(фр. debourber = ачышчаць ад бруду)

апарат для выдалення з вінаграднага сусла зерняў і скуркі вінаграду.

дэбушы́раваць

(фр. déboucher)

уст. навязваць раптоўны бой непрыяцелю ў неспадзяваным для яго месцы.

дэбю́т

(фр. début)

1) першае выступленне артыста на сцэне, а таксама першае публічнае выступленне наогул (напр. д. спявачкі, літаратурны д.);

2) пачатак шахматнай або шашачнай партыі (параўн. мітэльшпіль, эндшпіль).