Verbum

акалькулі́я

(ад а- + лац. calculare = лічыць)

парушэнне здольнасці лічыць і разумець лікі ў выніку некаторых захворванняў галаўнога мозгу.

акамада́цыя

(лац. accommodatio)

прыстасаванне да пэўных умоў, з’яў, абставін (напр. а. вока, а. органаў мовы).

акамадзі́раваць

(лац. accommodare)

прыстасоўваць.

акампанава́ць

гл. акампаніраваць.

акампанеме́нт

(фр. accompagnement)

1) музычнае суправаджэнне спеваў, дэкламацыі або ігры на інструменце;

2) перан. падзеі, з’явы, якія ствараюць гукавы фон чаму-н. (напр. а. кананады).

акампані́раваць, акампанава́ць

(іт. accompagnare)

выконваць акампанемент.

акампанія́тар

(іт. accompagnatore)

той, хто акампаніруе, выконвае партыю акампанементу.

акані́т

(н.-лац. aconitum, ад гр. akoniton)

травяністая расліна сям. казяльцовых з буйнымі жоўтымі, сінімі, фіялетавымі кветкамі ў гронках, пашыраная ва ўмераных і субтрапічных зонах; боцікі.

ака́нт

(н.-лац. acanthus, ад гр. akanthos)

1) травяністая расліна сям. акантавых з буйным фігурным лісцем у разетках, пашыраная ў тропіках і субтропіках;

2) архіт. скульптурнае ўпрыгожанне капітэлі, карніза ў выглядзе лісця гэтай расліны.

аканталі́ман

(н.-лац. acantholimon)

калючая кустовая расліна сям. плюмбагавых з пурпуровымі, чырвонымі або ружовымі кветкамі ў каласках, пашыраная ад Балканскага паўвострава да Цэнтр. Азіі.