Verbum

аксідава́ць

(фр. oxyder, ад гр. oksys = кіслы)

праводзіць аксідацыю.

аксіда́зы

(ад аксіды)

акісляльныя ферменты расліннага і жывёльнага паходжання, якія выконваюць важную ролю ў жыццёвых працэсах.

аксідарэдукта́зы

(ад аксіды + лац. reductare = адводзіць назад)

клас фермантаў, якія паскараюць або запавольваюць акісляльна-аднаўленчыя рэакцыі ў арганізмах.

аксіда́цыя

(ад фр. oxyder = акісляць, ад гр. oksys = кіслы)

уздзеянне акісленнем на верхні слой металу, каб засцерагчы ад карозіі або надаць прыгожы знешні выгляд.

аксі́ды

(фр. oxyde = вокісел, ад гр. oksys = кіслы)

злучэнні хімічных элементаў з кіслародам; вокіслы.

аксідыме́трыя

(ад аксіды + -метрыя)

метад колькаснага аналізу, заснаваны на выкарыстанні акісляльна-аднаўленчых рэакцый.

аксіёма

(лац. axioma, ад гр. aksioma)

1) суджэнне, якое прымаецца без доказу як зыходнае палажэнне навуковай тэорыі;

2) перан. відавочная, агульнавядомая ісціна.

аксіёметр

(ад гр. aksios = які ўтрымлівае раўнавагу + -метр)

1) інструмент для вымярэння адхілення восі прыбора ад пачатковай плоскасці;

2) прыбор для вызначэння вугла адхілення руля ад дыяметральнай плоскасці судна.

аксіко́рт

(ад аксі- + лац. cortex = кара, скура)

антыбіётык, які выкарыстоўваецца для лячэння інфіцыраваных ран, гнойных хвароб скуры.

аксілафі́ты

(ад аксі- + гр. ilys = глей + -фіты)

расліны, якія растуць на кіслых глебах, напр. некаторыя віды імхоў і верасовых, карлікавая бяроза, журавіны.