Verbum

акрабаты́чны

(гр. akrobatikos = які лазіць угары)

1) які мае дачыненне да акрабатыкі (напр. а-ая гімнастыка);

2) спрытны, уласцівы акрабату.

акраве́рш

(ад акра- + верш)

верш, у якім пачатковыя літары радкоў складаюць якое-н. імя, слова або фразу.

акрадэрматы́т

(ад акра- + дэрматыт)

група хвароб з выключным або пераважным пашкоджаннем скуры канечнасцей.

акраклі́нум

(н.-лац. acroclinium)

травяністая расліна сям. складанакветных з белымі або ружовымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Аўстраліі і Паўд. Афрыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

акралеі́н

(ад лац. acer, acris = востры + oleum = алей)

арганічнае злучэнне, бясколерная слёзатачывая вадкасць з рэзкім пахам.

акрамега́лія

(ад акра- + гр. megas, -alou = вялікі)

непрапарцыянальны, празмерны рост канечнасцей і касцей твару ў сувязі з парушэннем функцыі гіпофіза.

акрамелані́зм

(ад акра- + гр. melas = чорны)

разнавіднасць альбінізму, калі жывёліна не пазбаўлена цалкам пігменту — вушы, хвост, морда афарбаваны.

акрамо́ній

(н.-лац. acremonium)

недасканалы грыб сям. дэмацыевых, які развіваецца на раслінных, цэлюлозазмяшчальных субстратах, у глебе, на сене, гнілых яблыках, пашкоджаных клубнях бульбы, жывых раслінах і скуры чалавека і жывёл.

акрапета́льны

(ад гр. akron = вяршыня + лац. petere = імкнуцца)

накіраваны да вяршыні, напр. парадак распускання кветак у шэрагу суквеццяў (гронка, колас, шчыток).

акрасо́ма

(ад акра- + сома)

верхняя частка галоўкі сперматазоіда.