Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

арышта́нт, , м. (уст.).

Чалавек, які знаходзіцца пад арыштам.

|| ж. арыштантка, .

|| прым. арыштанцкі, .

а́рыя, , ж.

Партыя для аднаго голасу (пераважна ў оперы, аперэце) або для аднаго інструмента, а таксама самастойная вакальная ці інструментальная п’еса.