Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

архео́граф, , м.

Спецыяліст па археаграфіі.

архео́лаг, , м.

Спецыяліст па археалогіі.

архі...

Прыстаўка, якая абазначае вышэйшую ступень чаго-н., напр. архімільянер, архіважны, архірэакцыйны.

архібі́скуп, , м.

Духоўнае званне (каталіцкае), сярэдняе паміж епіскапам і мітрапалітам.

|| прым. архібіскупскі, .

архіва́рыус, , м.

Супрацоўнік архіва, хавальнік архіва.

архіві́ст, , м.

Спецыяліст па архіўнай справе.

|| ж. архівістка, .

архідэ́я, , ж.

Шматгадовая травяністая трапічная расліна з пахучымі кветкамі дзівоснай формы і афарбоўкі.

|| прым. архідэйны, .

архіепі́скап, , м.

Епіскап, які вядзе нагляд за некалькімі епархіямі; наогул ганаровы тытул епіскапа, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. архіепіскапскі, .

архімандры́т, , м.

Тытул святара-манаха, звычайна настаяцеля мужчынскага манастыра, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. архімандрыцкі, .

архіпела́г, , м.

Група марскіх астравоў, размешчаных на блізкай адлегласці адзін ад аднаго.

|| прым. архіпелагавы, .