Verbum

аслупава́ць, ✂; зак. (разм.).

Абазначыць слупамі, паставіць слупы.

• А. участак.

|| незак. аслупоўваць, ✂.

аслупяне́лы, ✂ (разм.).

Які аслупянеў ад здзіўлення, нечаканасці і пад.

• Чалавек стаяў як а.

|| наз. аслупянеласць, ✂.

аслу́хацца, ✂; зак.

1. Недачуць, не разабраць, што сказана.

   • Ці не аслухаўся я?

2. Уважліва ўслухацца.

   • Чалавек аслухаўся і перастаў баяцца.

|| незак. аслухвацца, ✂.

аслу́хаць, ✂; зак.

Тое, што і абслухаць.

• Урач уважліва аслухаў хворага.

|| незак. аслухваць, ✂.

асляня́, ✂ і аслянё, ✂, н.

Дзіцяня асла.

асляпі́ць, ✂; зак.

1. Зрабіць сляпым.

2. Часова прытупіць зрок святлом.

   • Яркае сонца асляпіла мяне.
   • Прыгажосць асляпіла нас (перан.).

3. перан. Пазбавіць здольнасці спакойна разважаць, дзейнічаць, разумець што-н.

   • Злосць асляпіла яго.

|| незак. асляпляць, ✂.

|| наз. асляпленне, ✂.

асляпля́льны, ✂.

1. Вельмі яркі.

   • Асляпляльнае сонца.

2. перан. Які робіць моцнае ўражанне (звычайна аб прыгожай знешнасці).

   • Асляпляльная прыгажосць.

|| наз. асляпляльнасць, ✂.

асмакава́ць, ✂; зак.

Тое, што і абсмакаваць.

асма́лак, ✂, м.

Кавалак абвугленага, абсмаленага дрэва, галавешка.

|| прым. асмалкавы, ✂.

асмалі́цца, ✂; зак.

Абгарэць крыху, апаліць сабе скуру, валасы, адзенне і пад.

• А. каля агню.

|| незак. асмальвацца, ✂.