узнаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак., што.
1. Стварыць нанава.
У. капітал.
2. Аднавіць, адрадзіць разбуранае.
У. горад.
3. Пачаць зноў перапыненае.
У. знаёмства.
4. Аднавіць, паўтарыць у копіі: творча аднавіць.
У. што-н. у памяці.
У. партрэт.
|| незак. узнаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. узнаўле́нне, -я, н.
узнагаро́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ро́д, ж.
1. Плата, дар за якія-н. заслугі і пад.
Грашовая ў.
2. Ганаровы знак, ордэн, медаль і пад., якімі адзначаюцца чые-н. заслугі.
Высокая ўрадавая ў.
|| прым. узнагаро́дны, -ая, -ае.
У. ліст.
узнагаро́джанне, -я, н.
1. гл. узнагародзіць.
2. Тое, што і узнагарода (у 1 знач.).
Грашовае ў.
узнагаро́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго (што) чым.
1. Даць ва ўзнагароду што-н.
У. ордэнам.
У. артыстаў воплескамі (перан.).
2. перан. Надзяліць, абдарыць чым-н. (кніжн.).
Прырода ўзнагародзіла яго талентам.
|| незак. узнагаро́джваць, -аю, -аеш, -ае; наз. узнагаро́джванне, -я, н.
|| наз. узнагаро́джанне, -я, н. (да 1 знач.).
Прадставіць да ўзнагароджання.
|| прым. узнагаро́дны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Узнагародная грамата.
Атрымаць узнагародныя (наз.).
узнаўле́нне, -я, н.
1. гл. узнавіць.
2. У эканоміцы: пастаяннае паўтарэнне, бесперапыннае аднаўленне працэсу вытворчасці.
Расшыранае ў.
|| прым. узнаўле́нчы, -ая, -ае.
узнаўля́льнік, -а і -у, мн. -і, -аў, м.
1. -а. Той, хто што-н. узнаўляе.
2. -у. Рэчыва, з дапамогай якога адбываецца рэакцыя ўзнаўлення (саставу, колеру і пад.).
У. для валасоў (сродак для ўзнаўлення ранейшага колеру).
узнача́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.
Стаць на чале чаго-н., узяць на сябе кіраўніцтва чым-н.
У. дэлегацыю.
У. камісію.
|| незак. узнача́льваць, -аю, -аеш, -ае.
узне́сці, -нясу́, -нясе́ш, -нясе́; -нясём, -несяце́, -нясу́ць; -нёс, -не́сла; -нясі́; -не́сены; зак.
1. каго-што. Падняўшы, занесці наверх.
У. вёдры з вадою на ганак.
2. перан., што. Узняць угору, ускінуць.
У. смык рукой.
У. вочы.
3. што. Збудаваць.
У. палац.
4. перан., каго (што). Узвялічыць, узвысіць.
Лёс узнёс гэтага чалавека.
|| незак. узно́сіць, -о́шу, -о́сіш, -о́сіць.
|| наз. узнясе́нне, -я, н. (да 2—4 знач.).
узне́сціся, -нясу́ся, -нясе́шся, -нясе́цца; -нясёмся, -несяце́ся, -нясу́цца; -нёсся, -не́слася; -нясі́ся; зак.
1. Падняцца ўверх, узляцець.
2. перан. Стаць ганарыстым, фанабэрыстым, пагардлівым (разм.).
|| незак. узно́сіцца, -о́шуся, -о́сішся, -о́сіцца.
|| наз. узнясе́нне, -я, н. (да 1 знач.).
узнёслы, -ая, -ае.
1. Прыўзняты, урачысты.
У. настрой.
Узнёслая прамова.
2. Поўны вялікага значэння, глыбокага зместу, высакародных пачуццяў.
Узнёслыя мары.
|| наз. узнёсласць, -і, ж.