дар, -у,
1. Тое, што даецца бясплатна; падарунак.
2. Плён працы, якой
3. Талент, здольнасць.
Святыя дары — хлеб і віно для прычашчэння веруючых.
Дар слова — здольнасць прыгожа гаварыць.
дар, -у,
1. Тое, што даецца бясплатна; падарунак.
2. Плён працы, якой
3. Талент, здольнасць.
Святыя дары — хлеб і віно для прычашчэння веруючых.
Дар слова — здольнасць прыгожа гаварыць.
дарабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены;
1. Скончыць, завяршыць работу, давесці да патрэбнага ўзроўню.
2. Зрабіць дадаткова, прырабіць што
||
||
дарава́льны, -ая, -ае.
Такі, які можна дараваць.
дарава́нне, -я,
1.
2.
дарава́цца, 1 і 2
Не залічыцца (не залічвацца) у віну.
дарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны;
1. што і за што. Зняць (знімаць) віну за што
2.
3.
4. у
Дараваць жыццё — памілаваць асуджанага да пакарання смерцю.
||
||
дарагаві́зна, -ы,
Тое, што і дарагоўля.
дарагі́, -а́я, -о́е; даражэ́йшы.
1. Які каштуе многа грошай, высока цэніцца;
2.
3.
4. Ласкавы, мілы, любімы.
дараго́ўля, -і,
Становішча, калі цэны на тавары надта высокія.
дара́дчы, -ая, -ае.
Звязаны з правам выказаць меркаванне, але не выносіць рашэнне.