Verbum

вайна́, -ы́, мн. во́йны і (з ліч. 2, 3, 4) вайны́, во́йнаў, ж.

1. Узброеная барацьба паміж дзяржавамі, народамі і пад.

Першая сусветная в.

Вялікая Айчынная в.

Халодная в.

Знаходзіцца ў стане вайны з кім-н. Пайсці на вайну.

В. нерваў (перан.).

2. перан. Пра стан варожасці, барацьбу з кім-, чым-н.

Эканамічная в.

Аб’явіць вайну бракаробам.

|| прым. вае́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

вайско́вец, -ко́ўца, мн. -ко́ўцы, -ко́ўцаў, м. (разм.).

Асоба, якая знаходзіцца на ваеннай службе; ваеннаслужачы.

вайско́вы, -ая, -ае.

1. гл. войска.

2. Ваенны (у 2 знач.).

Вайсковая служба.

Вайсковая выпраўка.

В. чалавек.