ахво́сце, -я,
1. Адходы пры малацьбе; пазадкі (
2. Воўна, якая састрыгаецца з хваста, ног, галавы.
3.
ахво́сце, -я,
1. Адходы пры малацьбе; пазадкі (
2. Воўна, якая састрыгаецца з хваста, ног, галавы.
3.
ахво́та, -ы,
Жаданне, імкненне задаволіць якія
Ахвота бярэ (
Сагнаць ахвоту (
ахво́тна,
З вялікім жаданнем.
ахво́тнік, -а,
1. Той, хто мае жаданне заняцца чым
2. да каго-чаго, на што або з
3. на што. Той, хто хоча атрымаць, набыць што
||
ахво́тны, -ая, -ае (
1. Які мае ахвоту да чаго
2. Падатлівы, згаворлівы, руплівы, старанны.
ахво́чы, -ая, -ае (
1. Ласы на што
2. Руплівы, старанны.
ахвя́ра, -ы,
1. Прадмет або жывая істота, прынесеныя ў дар бажаству паводле абрадаў некаторых рэлігій.
2. Добраахвотная ўступка, адмаўленне на карысць каго-, чаго
3. Пра таго, хто пацярпеў або загінуў ад чаго
||
ахвярава́льнік, -а,
Той, хто ахвяруе што
||
ахвярава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны;
1. каго-што. Прынесці (прыносіць) у дар, бязвыплатна зрабіць (рабіць) уклады куды
2. кім-чым. Не пашкадаваць (не шкадаваць) каго-, чаго
||
||
ахвярапрынашэ́нне, -я,
1. Абрад прынясення ахвяры бажаству.
2. Тое, што прыносіцца ў ахвяру.