Verbum

вы́шчарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, м. і ж. (разм.).

Той, хто часта насміхаецца, любіць пасмяяцца, пажартаваць; выскаляка.

вы́шчарыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).

1. Засмяяцца, паказаўшы зубы.

2. Узлаваўшыся, злосна крыкнуць на каго-н.

В. на каго-н.

|| незак. вышчара́цца, -а́ецца і вышчэ́рвацца, -аецца.

вы́шчарыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Прыадкрыўшы рот, паказаць, выскаліць зубы.

Сабака вышчарыў зубы.

|| незак. вышчара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і вышчэ́рваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́шчыпаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Шчыпкамі вырваць.

В. цыбулі.

|| незак. вышчы́пваць, -аю, -аеш, -ае.

|| аднакр. вы́шчыпнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

вышыва́льны, -ая, -ае.

Прызначаны для вышывання.

Вышывальныя ніткі.

вышыва́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц, ж.

Жанчына, якая займаецца вышываннем.

вышыва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Кашуля, аздобленая вышыўкай.

вышыва́нне, -я, н.

1. гл. вышыць.

2. Тое, што вышыта або вышываецца.

Прыгожае в. на падушках.

вышы́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Будаўнік вышынных будынкаў.

2. Спецыяліст па вышынных палётах, пад’ёмах.

Лётчык-в.

Альпініст-в.

вышы́нны, -ая, -ае.

1. Які праводзіцца, ажыццяўляецца на вялікай вышыні (у 2 знач.).

В. палёт.

2. Пра архітэктурныя збудаванні: вельмі высокі, шматпавярховы.

В. будынак.

Вышыннае будаўніцтва.