Verbum

утро́іцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́іцца; зак.

Павялічыцца ўтрая, патроіцца.

Намаганні ўтроіліся.

|| незак. утро́йвацца, -аецца; наз. утро́йванне, -я, н.

|| наз. утрае́нне, -я, н.

утро́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., што.

Павялічыць утрая, патроіць.

У. сілы.

|| незак. утро́йваць, -аю, -аеш, -ае; наз. утро́йванне, -я, н.

|| наз. утрае́нне, -я, н.

утро́х, прысл.

У колькасці трох чалавек (толькі пра мужчын ці толькі пра жанчын).

Пойдзем касіць у.

утрупяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

Абмерці, абамлець ад спалоху.

У. ад страху.

утру́ска, -і, ДМ -ўсцы, ж.

Страта вагі сыпучага рэчыва пры перавозе, перасыпанні.

У. збожжа.

утрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

Цярпліва перанесці, утрымацца ад праяўлення чаго-н.

Такі боль, што не ў.

Не ўтрываў, каб не запярэчыць.

утрыма́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек, які знаходзіцца на чыім-н. утрыманні.

|| ж. утрыма́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. утрыма́нскі, -ая, -ае.

утрыма́нне¹, -я, н.

1. гл. утрымаць¹.

2. мн. -і, -яў. Утрыманая сума (афіц.).

Памеры ўтрымання з заработкаў.

Утрыманні з ганарару.

утрыма́нне², -я, н.

Забеспячэнне таго, хто не працуе (хворага, састарэлага, непаўналетняга і пад.) сродкамі, неабходнымі для існавання.

Мець на ўтрыманні дзяцей.

утрыма́нскі, -ая, -ае.

1. гл. утрыманец, утрыманства.

2. Які ўласцівы ўтрыманцу.

У. настрой.