Verbum

утраі́х, прысл.

Колькасцю ў тры асобы (рознага полу) або істоты (ніякага роду).

Жыць у кватэры ў.

утрайне́, прысл.

У тры разы больш.

Заплаціць у.

утрамбава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -бу́ецца; зак.

Стаць утрамбаваным.

Дарога ўтрамбавалася.

утрамбава́ць гл. трамбаваць.

утрамбо́ўванне гл. трамбаваць.

утрамбо́ўка гл. трамбаваць.

утрапе́нне, -я, н.

Неўтаймаванае праяўленне якіх-н. пачуццяў, безразважнасць, шаленства.

утрапё́ны, -ая, -ае.

1. Раз’юшаны, ашалелы.

Чаго равеш, як у.!

2. Нястрыманы ў праяўленні якіх-н. пачуццяў, які выражае ўтрапенне.

У. позірк.

|| наз. утрапё́насць, -і, ж.

утраса́цца гл. утрэсціся.

утраса́ць гл. утрэсці.