Verbum

уло́мванне гл. уламаць.

уло́мвацца гл. уламацца.

уло́мліванне гл. уламаць.

уло́мліваць гл. уламаць.

уло́нне, -я, н.

Тое, што і лона.

Ва ўлонні мацеры.

На ўлонні прыроды (на адкрытым паветры).

уло́пацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

1. у што. Папасці ў непрыемнае становішча з-за промаху, памылкі.

У. ў бяду.

2. у каго. Закахацца.

У. ў дзяўчыну.

уло́ў, уло́ву, м.

Колькасць злоўленай рыбы, дзічыны, звера.

Атрымаць багаты ў. рыбы.

уло́ўліваць гл. улавіць.

уло́ўны, -ая, -ае.

1. Такі, які можа быць уловлены на слых.

Ледзь у. шэпт.

2. Які дае добры ўлоў (спец.).

У. год.

|| наз. уло́ўнасць, -і, ж.

улу́каткі.

У выразе: бегаць (хадзіць) улукаткі — зігзагамі, не па прамой лініі.

Бегаць у.