Verbum

высакаме́рны, -ая, -ае.

Пагардліва-фанабэрысты.

В. выгляд.

|| наз. высакаме́рнасць, -і, ж. і высакаме́р’е, -я, н.

высакаро́ддзе, -я, н.

У царскай Расіі: у спалучэнні з займеннікамі «ваша», «яго», «яе», «іх» — тытулаванне цывільных чыноўнікаў пятага класа (стацкіх саветнікаў).

высакаро́дны, -ая, -ае.

1. З высокімі маральнымі якасцямі, крыштальна чысты, велікадушны.

В. чалавек.

2. Узвышаны, асвячоны высокай мэтай.

В. ўчынак.

Высакародныя мэты.

3. Выключны па сваіх якасцях, прыгажосці.

Высакародная прастата ліній.

Высакародныя манеры.

4. Ужыв. ў складзе розных тэрмінаў для абазначэння парод, разрадаў, якія чым-н. выдзяляюцца.

В. алень.

Высакародныя металы (золата, серабро, плаціна).

|| наз. высакаро́днасць, -і, ж. (да 1—3 знач.) і высакаро́дства, -а, н. (да 1—3 знач.).

высако́сны,

У выразе: высакосны год — кожны чацвёрты год, які мае ў лютым 29, а не 28 дзён.

вы́салапіць, -плю, -піш, -піць; -плены; зак., што (разм.).

Высунуць з рота (язык).

|| незак. высало́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́сахлы, -ая, -ае.

1. Такі, з якога выпарылася вільгаць.

Высахлая рэчка.

2. Які ссох, перастаў жыць.

Высахлае дрэва.

3. перан. Схуднелы.

В. твар.

вы́сахнуць гл. сохнуць.

вы́сачыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што.

Сочачы, адшукаць, раскрыць.

В. шпіёна.

|| незак. высо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

высачэ́зны, -ая, -ае (разм.).

Вельмі высокі (у 1 знач.).

В. пад’ёмны кран.

вы́сватаць гл. сватаць.